تاری دید یا کاهش بینایی چیست؟
تاری دید به معنی از بین رفتن توانایی شما در خوب دیدن، بدون استفاده از ابزار اصلاح دید است. ابزارهای اصلاح دید شامل عینک، لنز چشمی، لنز دائمی یا اصلاح چشم با استفاده از جراحی است. کاهش بینایی می تواند به تدریج (به آهستگی و با گذشت زمان) یا ناگهانی رخ دهد. همچنین ممکن است کاهش دید نسبی یا کامل داشته باشید.
علائم تاری دید
اگر در بعضی فعالیت های عادی مانند خواندن نامه، تماشای تلویزیون، امضای نامه تان، پرداخت صورت حساب ها یا بالا و پایین رفتن از پله ها مشکل دارید، ممکن است مشکلات بینایی داشته باشید. شاید متوجه شده باشید برای شفاف دیدن اشیا باید چشم هایتان را نیمه باز نگه دارید.
عوامل تاری دید
مشکلات و بیماری های بسیاری وجود دارد که ممکن است به چشم هایتان و توانایی بینایی تان آسیب بزند. اگر چشم هایتان آسیب ببینند، آیا باز هم خوب می شوند؟ مشکلات رایج بسیاری مانند آب سیاه، تباهی لکه زرد، نزدیک بینی، دور بینی و غیره وجود دارد که بیماران ما با آن دست به گریبانند. بعضی از این مشکلات آسیب بینایی یا چشم ممکن است خوب شوند اما بعضی از آنها ممکن است هیچگاه خوب نشوند. به همین دلیل بسیار مهم است برای نظارت بر سلامت چشم و بینایی تان، به متخصص چشم مراجعه کنید و به صورت دوره ای معاینه شوید. به این ترتیب می توان مشکلات چشم را پیش از بدتر شدن و نابینایی، برطرف کرددر ادامه با هم بعضی مشکلات رایج چشمی که موجب کاهش بینایی می شود و این که آیا این مشکلات خوب می شوند یا خیر را بررسی می کنیم.
آسیب به شبکیه و چشم
بسیاری از بخش های چشم در بینایی شما نقش دارند. یکی از مهمترین این بخش ها، شبکیه است. وقتی به محیط اطرافتان نگاه می کنید، نور از طریق عدسی و قرنیه وارد چشمتان می شود. عدسی بر پرتوهای نور روی شبکیه چشمتان متمرکز می شود که بافت عصب حساس به نور است و حاوی سلول های حساس به نور به نام میله ها و مخروط ها است. این سلول ها نور را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کنند که به مغزتان (از طریق عصب نوری) می گوید در حال دیدن هستید. اگر شبکیه آسیب ببیند، چشمتان آسیب می بیند و حتی ممکن است نابینایی اتفاق بیفتد.
نزدیک بینی، دور بینی و آستیگماتیزم
نزدیک بینی که به نام میوپیا نیز شناخته می شود، یک خطای انکساری در چشم است که در آن اشیا در نزدیکی شما شفاف دیده می شوند اما اشیای دور از شما، تار هستند. دور بینی (که به نام پرسبیوپیا نیز نامیده می شود) کاملا برعکس آن است. اشیایی که دورتر از شما هستند شفاف دیده می شوند و اشیای نزدیک به شما، تار هستند.
آستیگماتیزم یکی دیگر از خطاهای انکساری رایج چشم است. این عبارت زمانی به کار می رود که روی بیش از یک نقطه فوکوس دارید. در این صورت قرنیه به جای کروی بودن، بیشتر شبیه به توپ راگبی (بیضی) می شود و چشم هایتان درگیر می شوند که همزمان بر چند نقطه مختلف، متمرکز شوند. خوشبختانه نزدیک بینی، دور بینی و آستیگماتیزم قابل درمان هستند و با عینک، لنز، و عمل جراحی انکساری یا لازیک، قابل اصلاحند.
تباهی لکه زرد یا دژنراسیون ماکولا
در حال حاضر این بیماری، یکی از علل اصلی کاهش بینایی است. ناحیه اصلی شبکیه (به نام لکه یا ماکولا) همان جایی است که دید اصلی را در چشم، متمرکز می کند. تباهی لکه زرد و تباهی لکه زرد مربوط به سن، از جمله مشکلاتی هستند که موجب از بین رفتن بینایی تان می شوند. ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی یا به دلیل قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور آبی، مبتلا به این بیماری شوید. در صورتی که مدتی طولانی در معرض نور آبی هستید، حتما از عینک مخصوص کامپیوتر در زمان استفاده از لپتاپ، تلفن همراه، تبلت، یا سایر وسایل الکترونیک دارای نور آبی، استفاده کنید. نور فلورسنت و LED نیز مقدار زیادی نور آبی دارد که ممکن است به شبکیه چشمتان آسیب بزند.
آب سیاه نامی است که به گروهی از مشکلات چشمی اطلاق می شود که به عصب بینایی تان در نقطه ای که چشمتان را ترک می کند آسیب می زند. چرا این بیماری مهم است؟ عصب نوری بخشی از چشم است که تصاویر را از شبکیه تا مغزتان حمل می کند. اگر عصب بینایی آسیب ببیند، تصاویر نمی توانند ارسال شوند. نکته ظریف این بیماری این است که اغلب هیچ علائمی ندارد و ممکن است چشمتان کاملا عادی به نظر برسد.
بیماران به این دلیل متوجه می شوند به آب سیاه مبتلا شده اند که به تدریج شروع به از دست دادن دید پیرامونی شان می کنند. اگر این بیماری درمان نشود، از گوشه چشم هایتان شروع به از دست دادن بینایی می کنید، و اینگونه به نظر می رسد که در حال نگاه کردن از داخل تونل هستید. اما به جای اینکه منتظر شوید تا بینایی تان از دست برود، می توانید به طور منظم توسط پزشک معاینه شوید تا بیماری آب سیاه در مراحل اولیه آشکار شود. درمان فوری این بیماری از طریق دارو، لیزر و جراحی در آب سیاه اولیه زاویه باز، در کند کردن روند بیماری موثر است.
رتینوپاتی دیابتی
افراد مبتلا به دیابت اغلب رتینوپاتی دیابتی دارند که موجب آسیب به شبکیه می شود. وقتی سطح قند خون بدن به رگ های خونی در شبکیه آسیب بزند، این بیماری رخ می دهد. این رگ های خونی متورم شده یا نشت می کنند و در صورتی که بیماری درمان نشود، ممکن است منجر به نابینایی شود. تعداد افراد مبتلا به دیابت در حال افزایش است. به همین دلیل، پیش بینی می شود تعداد افرادی که به رتینوپاتی دیابتی مبتلا می شوند نیز افزایش یابد. در حال حاضر تنها درمان در دسترس، کند کردن یا توقف پیشرفت آسیب به چشم است.
رتینوپاتی خورشیدی
میلیون ها نفر در سراسر جهان به کسوف خورشید در سال 2017 خیره شدند. بسیاری از پزشکان چشم و متخصصان حوزه سلامت درباره آسیب به چشم به دلیل خیره شدن مستقیم به کسوف خورشید هشدار دادند. به افرادی که قصد داشتند کسوف را نگاه کنند شدیدا توصیه شد حتما از محافظ چشمی استفاده کنند. اما چرا؟
نور خورشید به حدی شدید است که نمی توان بدون ابزار مناسب به آن نگاه کرد. اما شدت و قدرت انرژی ناشی از طول موج های نور در طول کسوف، بسیار بیشتر است. فقط با یکبار خیره نگاه کردن به خورشید در طول کسوف تعداد زیادی از سلول های شبکیه تان از بین می رود و ممکن است به رتینوپاتی خورشیدی مبتلا شوید. وقتی این سلول ها از بین بروند، آسیب آن برگشت پذیر نیست. در بسیاری از این افراد این آسیب چند روز پس از نگاه کردن مستقیم به کسوف خورشیدی در سال 2017 پدیدار شد.
تشخیص تاری دید
شاید متوجه نشوید بینایی تان در حال بدتر شدن است. بخصوص در صورتی که این مشکل به تدریج رخ دهد. شاید نزدیکانتان اولین افرادی باشند که متوجه شوند خوب نمی بینید.
اگر مشکلات بینایی تان مانع از انجام فعالیت های معمولتان می شود، به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند با توجه به علت مشکلی که موجب کاهش دید شده است، درمان مناسب را پیشنهاد کند.
جلوگیری از تاری دید و کاهش بینایی
شاید بتوان از کاهش بینایی پیشگیری کرد که بستگی به علت این مشکل دارد. مثلا می توانید با پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع 2، از رتینوپاتی دیابتی پیشگیری کنید. شاید بتوانید با استفاده از عینک آفتابی در زمانی که در فضای بیرون هستید، از آب مروارید پیشگیری کنید. اما معمولا نمی توانید از کاهش بینایی مربوط به سن پیشگیری کنید.
درمان تاری دید
پزشکتان می تواند به یافتن متخصص برای درمان مشکلات بینایی تان کمک کند. برای بسیاری از بیماران، روش تیمی بهترین راه برای درمان کاهش بینایی است. بعضی از متخصصانی که ممکن است پزشکتان مراجعه به آنها را توصیه کند، شامل موارد زیر هستند:
متخصص چشم یا افتالمولوژیست برای درمان بیماری چشمی ناشی از مشکلات بینایی.
اپتومتریست برای مدیریت مشکلات بینایی. این نوع پزشک می تواند ابزارهای کمک بینایی مانند بزرگ کننده های ویژه ( عینک طبی و یا لنز) را تجویز کند.
درمانگر فیزیکی برای کمک به مشکلات راه رفتن و توازن و آموزش به شما درباره چگونگی استفاده از عصای مخصوص در صورتی که بعد از کاهش بینایی به آن نیاز داشته باشید.
مددکار اجتماعی یا درمانگر برای کمک به غلبه بر مباحث احساسی ناشی از کاهش دید یا از بین رفتن بینایی.
زندگی با شرایط کاهش بینایی
ابزارهای اصلاحی بسیاری وجود دارند که کمک می کنند تا در زمانی که به تدریج بینایی تان کم می شود، بهتر ببینید. گاهی اوقات حتی راه های جراحی وجود دارد که به کمک آن دیگر نیازی به استفاده از عینک یا لنز چشمی ندارید.
گاهی اوقات کاهش بینایی قابل اصلاح نیست. بعضی انواع کاهش بینایی ممکن است منجر به نابینایی شما شود. این مسئله می تواند تاثیر بسزایی بر زندگی تان داشته باشد.
ارسال دیدگاه