معاینه چشم
در طول معاینه کامل چشم، پزشکتان نگاه دقیقی به چشمتان می اندازد و چندین آزمایش انجام می دهد. بعضی آزمایش ها برای بررسی دید شما و تعیین این است که به عینک یا لنز نیاز دارید یا خیر. سایر آزمایش ها، سلامت چشمتان و امکان وجود بیماری چشمی را بررسی می کنند. معاینه چشم می تواند ارزیابی دقیقی از سلامت کلی چشمتان به پزشک ارائه دهد.
پزشکتان از تجهیزات و ابزارها و نورهای خاصی برای نگاه کردن به چشمتان استفاده می کند. این آزمایش ها معمولا آسیبی نمی رسانند و درد ندارند اما ممکن است کمی احساس ناراحتی ایجاد کنند. با معاینه منظم چشم، پزشکتان تغییرات بینایی شما را متوجه شده و مشکلات چشمتان را آشکار می کند و کمک می کند سلامت چشم خود را حفظ کنید.
تفاوت بین متخصص چشم (افتالمولوژیست)، اپتومتریست و عینک ساز چیست؟
متخصصان چشم، پزشکانی هستند که در مراقبت از چشمتان تخصص دارند. یک چشم پزشک، تمام بیماری های چشمی را شناسایی و درمان می کند، جراحی چشم انجام می دهد و عینک و لنز تماسی تجویز می کند تا مشکلات بینایی را اصلاح کند.
اپتومتریست ها افراد حرفه ای هستند که مراقبین اولیه سلامت چشم بوده و از تست بینایی و اصلاح آن گرفته تا تشخیص، درمان و مدیریت تغییرات بینایی و ارجاع موارد پاتالوژی به چشم پزشک را بر عهده دارند.
عینک ساز در مورد لنزهای اصلاحی به شما کمک می کند. عینک ساز پزشک نیست اما آموزش دیده است تا در خرید عینک به شما کمک کند. همچنین اطمینان می یابد عینک و لنز شما، مناسب باشد.
هر چند وقت یکبار معاینه چشم انجام دهم؟
بیشتر کودکان و بزرگسالان باید هر یک سال یا دو سال یکبار، معاینه کامل چشم انجام دهند. افراد دارای ریسک بالاتر نسبت به بیماری یا مشکلات چشمی باید به دفعات بیشتری معاینه چشم انجام دهند. در صورتی که شرایط زیر را داشته باشید، احتمالا به معاینه چشم در دفعات بیشتر نیاز دارید:
·بالای 60 سال سن دارید.
·اضافه وزن دارید یا چاق هستید.
·جراحی چشم داشتید، جراحت چشمی یا آسیب چشمی ناشی از سکته داشتید.
·سابقه خانوادگی بیماری چشمی دارید.
·مشکل سلامتی دارید که ممکن است موجب مشکلات چشمی شود مانند دیابت.
·عینک میزنید یا لنز استفاده میکنید.
جزییات آزمایش های معاینه چشم
در حین معاینه چشم، چه آزمایش هایی انجام خواهد شد؟
پزشک پس از پرسش درباره سابقه سلامتی و سابقه خانوادگی تان، چندین آزمایش انجام خواهد داد. بعضی آزمایش ها برای چک کردن بینایی تان است. بعضی دیگر، سلامتی چشم شما را ارزیابی می کند از جمله سلامت عضلات و رگ های خونی اطراف چشمتان.
در طول معاینه چشم، پزشکتان نوری را روی مردمک چشم می تاباند تا ببیند آیا گشاد می شود یا خیر. مردمک آن نقطه سیاه کوچک است که در مرکز عنبیه تان قرار دارد (بخش رنگی چشم). همچنین پزشک بررسی خواهد کرد چشم هایتان چطور با یکدیگر حرکت می کنند، متمرکز میشوند و مثل یک تیم کار می کنند. آزمایش های استاندارد در حین معاینه چشم شامل موارد زیر است:
تیز حسی بصری (میزان قدرت بینائی): پزشکتان از شما می خواهد جهت علامت های روی چارت بینایی سنجی را از فاصله مشخص بخوانید (نمودار اسنلن). هر بار، یکی از چشمها را با دست می پوشانید. پزشک از شما میخواهد با نگاه کردن از درون وسیله ای به نام فوروپتر (یا با قرار دادن عینک آزمایش) که چندین عدسی برای کمک به بهتر دیدن دارد، حروف را بخوانید. این فرایند، انکسار نامیده میشود و به پزشک نشان می دهد آیا به عینک نیاز دارید یا خیر و کمک می کند نمره درست چشمتان مشخص شود.
اتورفرکشن: پزشک از نورشکن خودکار یا اتورفرکتومتر استفاده می کند تا تیزحسی بصری را اندازه گیری کند. اتورفرکتومتر، نور را به داخل چشم می تاباند و پاسخ های چشم را اندازه گیری می کند. اتورفرکشن به پزشک کمک می کند نمره درست چشم را برای اصلاح بینایی مشخص کند.
میدان دید: پزشکتان برای بررسی دید پیرامونی (جانبی)، انگشت خود یا شی ای را بالا نگه می دارد و آن را از یک طرف صورت تان به سمت طرح دیگر حرکت می دهد. ممکن است پزشک این شی یا انگشت را بالا و پایین ببرد یا آن را به چشمتان نزدیکتر کند. حین نگاه کردن به آن باید فقط چشمتان را حرکت دهید و سر خود را حرکت ندهید. در مطب بسیاری از پزشکان، از وسیله ای به نام پریمتر و با استفاده از برنامه کامپیوتری برای انجام این آزمایش استفاده میشود. این آزمایش به پزشک نشان می دهد میدان دید کامل شما چقدر است.
آزمایش دید رنگ: برای آزمایش کوررنگی (نقص رنگی)، پزشکتان مجموعه تصاویری با نقاط رنگی به شما نشان خواهد داد. اعدادی با رنگ های مختلف در میان نقاط پنهان شده اند. افرادی که کوررنگی دارند قادر به دیدن این اعداد نیستند. یکی از تست های مرسوم مرتبط با کور رنگی تست ایشیهارا است که معمولا به صورت کتابچه توسط متخصصان مورد استفاده قرار میگیرد.
توپوگرافی قرنیه: پزشکتان از کامپیوتر استفاده می کند تا نقشه قرنیه تان را رسم کند. شما به شی نگاه می کنید و کامپیوتر، هزاران اندازه گیری از قرنیه تان انجام می دهد. این آزمایش می تواند انحنا در قرنیه (آستیگماتیزم) را نشان دهد. پزشک از آن برای تعیین لنز چشمی مناسب و آمادگی جراحی پیوند قرنیه و سایر جراحی های چشم استفاده می کند.
آفتالموسکوپی: پزشک از قطره چشمی برای اتساع و بزرگ کردن مردمک چشمتان استفاده می کند. دقایقی منتظر خواهید بود تا مردمک چشمتان کاملا گشاد شود (حدود 15 تا 20 دقیقه). سپس پزشک از ابزاری دستی برای تاباندن نور به چشمتان استفاده می کند. وقتی مردمکتان باز است، پزشک می تواند قرنیه، عدسیها، شبکیه، عصب نوری و رگهای خونی اطراف چشم را معاینه کند. نام دیگر این آزمایش، فاندوسکوپی است.
آزمایش اسلیت لمپ: پزشک (بعضا پس از گشاد کردن مردمک چشم) با کمک قطره چشمی، چشمتان را با استفاده از میکروسکوپ (اسلیت لمپ) قرار گرفته روی میز، معاینه می کند. چانه و پیشانی تان را روی دستگاه قرار می دهید. پزشک از میان اسلیت لمپ، به چشمتان نگاه می کند. لامپ اسلیت به پزشک امکان می دهد بخشهایی از چشمتان را با بزرگنمایی زیاد ببیند.
تونومتری: این آزمایش، مشکلات مربوط به فشار چشم را آشکار می کند. افزایش فشار چشم، یکی از علائم آب سیاه است. پزشکتان قطره هایی را در چشمتان می ریزد تا بی حس شود. سپس ابزاری به نام تونومتر، مقداری هوا به قرنیه تان پخش می کند. در طول انجام تونومتری مسطح، پزشک از مخروطی با نوک صاف استفاده می کند که به آهستگی با قرنیه چشمتان تماس می یابد. این ابزار، مقدار فشار مورد نیاز برای صاف شدن بخشی از قرنیه تان را اندازهگیری می کند.
عکاسی قاعده یا فاندوس و توموگرافی انسجام بصری (OCT): این آزمایش های تصویربرداری برای ارزیابی بخش هایی از چشم از جمله شبکیه و عصب نوری استفاده می شوند. معمولا ابتدا مردمک چشم گشاد میشود (البته نه همیشه). دوربین برای گرفتن عکسهای دیجیتالی استفاده میشود یا سیستم اسکن تصویری کامپیوتری با توان پایین برای گرفتن هزاران عکس ظرف چند ثانیه استفاده میشود (OCT). الگوهای تصویر می توانند برای تشخیص یا دنبال کردن مشکلات مختلف مربوط به شبکیه، عصب نوری و قرنیه استفاده شوند.
معاینات چشم، چه چیز را ارزیابی می کنند؟
معاینات کامل چشم، اطلاعاتی درباره دیدتان در اختیار پزشک قرار میدهند. این معاینات به پزشک نشان می دهند آیا به لنز اصلاحی چشم نیاز دارید یا خیر و نمره چشم تان چیست. در طول معاینه چشم، پزشکتان علائم مربوط به چشم را نیز بررسی خواهد کرد، از جمله:
·خطاهای انکساری، مانند آستیگماتیزم، نزدیک بینی یا میوپیا، هایپروپیا یا دوربینی یا پرسبیوپیا (از دست دادن دید در فوکوس نزدیک).
·تغییرات دید، دید کم، و علائم آب مروارید، آب سیاه، تباهی لکه زرد یا جداشدگی شبکیه.
·مشکلات در عضلات پشتیبان چشم مانند دوبینی یا لوچی، یا تاربینی (تنبلی چشم).
·تومورها و سرطان در چشم (سرطان درون چشمی) شامل ملانومای درون چشمی، و رتینوبلاستوما.
پزشکتان شرایط و بیماری ها و اختلالات مختلف دیگری که ضرورتا مربوط به چشم نیست را نیز بررسی خواهد کرد. مشکلات یا تغییرات در چشم می تواند نشانه ای از چندین مشکل باشد، از جمله:
·اختلالات خودایمنی، مانند لوپوس و ام اس.
·دیابت که ممکن است موجب ریتوپاتی دیابتی شود.
·فشار خون بالا، کلسترول بالا و بیماری شریانی.
پس از معاینه چشم، چه اتفاقی میافتد؟
اگر چشمتان گشاد شده باشد، دیدتان تا چند ساعت پس از معاینه کمی تار خواهد بود. چشمهایتان نیز نسبت به نور حساستر خواهد بود. تا چند ساعت پس از اتساع چشم، باید از رانندگی، خواندن و تماشای صفحه نمایش خودداری کنید. برای حفاظت از چشمتان از عینک آفتابی استفاده کنید تا زمانی که مردمک چشمتان به حالت عادی برگردد. اگر در حین معاینه نیازی به اتساع چشم نبود، میتوانید بلافاصله پس از معاینه، به روال عادی فعالیت هایتان بازگردید.
نتایج و پیگیری پس از معاینه
چه زمانی نتایج معاینه چشم را دریافت میکنم؟
بیشتر اوقات پزشکتان بلافاصله پس از معاینه، نتایج را به شما می دهد. اگر به عینک یا لنز نیاز داشته باشید، با نسخهای که برایتان تجویز کرده است از مطب خارج میشوید. همچنین اطلاعاتی درباره میزان دید چشمتان، ساختار و سلامتی آن دریافت میکنید. گاهی اوقات ممکن است پزشک توصیه کند آزمایش های بیشتر یا ویزیت دیگری انجام دهید.
معاینات چشم نه تنها به بهتر دیدن شما کمک می کند بلکه مشکلات چشمی که ممکن است موجب کاهش یا از دست رفتن بینایی شود را نیز آشکار می کند. بسیاری از این مشکلات هیچ علامت مشخصی ندارند، بنابراین تنها راه تشخیص آنها، معاینه چشم است. از پزشکتان بپرسید هر چند وقت یکبار باید معاینه چشم انجام دهید. وقتی پزشک چشم را ملاقات کردید، مطمئن شوید اطلاعات مربوط به سابقه سلامتی چشم خانواده تان را در اختیار او قرار دهید. معاینات منظم چشم، بخش ضروری حفظ سلامت کلی است.
ارسال دیدگاه