تاریخچه عینک آفتابی خلبانی

عینک مدل خلبانی یک نمونه کلاسیک واقعی است. این نوع عینک ها با طراحی متمایز خود - فریم فلزی نازک، پل دوتایی و لنزهای قطره‌ای شکل – احتمالا قابل تشخیص‌ترین استایل عینک در جهان هستند. عینک های مدل خلبانی نزدیک به یک قرن است که وجود داشته و از خلبانان آزمایشگر آمریکایی به ستاره‌های هالیوود رسیده اند و به یک استایل همیشه در مد تبدیل شده اند.

در این مقاله، همه چیزهایی که باید در مورد تاریخچه عینک خلبانی بدانید، به شما معرفی می‌کنیم.

ارتفاع های جدید در هوانوردی

همان طور که از نام آن پیداست، شروع استفاده از عینک های خلبانی با پیشرفت های پیشگامانه هوانوردی گره خورده است. در اوایل دهه 1900، در پی جنگ جهانی اول، خلبانان آزمایشگر متهور شروع به پرواز به ارتفاعات بالاتر و سریعتر در آسمان کردند.

با شکسته شدن رکوردهای سرعت و ارتفاع، مشکلات جدیدی به وجود آمد: بسیاری از خلبانان گزارش می دادند که تابش خیره کننده خورشید باعث سردرد و حالت تهوع در آنها می شود. آنها در تلاش برای دفاع از خودشان در برابر نور کور کننده خورشید و دماهایی تا منفی 80 درجه فارنهایت(-26 درجه(، به دنبال محافظت از چشمان خود با عینک های ایمنی خزدار بودند.

اما هنگامی که در سال 1920، کاپیتان رودولف شرودر هواپیمای دوباله خود را تا بالای ارتفاع 33000 پا پرواز داد، عینک ایمنی اش دچار بخار گرفتگی شد و چاره ای جز برداشتن آنها برای او باقی نگذاشت. در عرض چند دقیقه لایه ای از یخ روی چشمهایش تشکیل شد.

شرودر به طرز شگفت انگیزی توانست هواپیمای خود را به سلامت فرود آورد. وقتی ستوان جان مکردی از رسته نیروی هوایی ارتش ایالات متحده او را از کابین بیرون کشید، از دیدن چشمان شدیدا متورم و قرمز شرودر شوکه شد.

مکردی که از دیدن این صحنه شوکه شده بود، تصمیم گرفت برای محافظت از چشمهای خلبانان در برابر شدت عناصر بالای ابرها، کاری انجام دهد. او با سازنده تجهیزات پزشکی Bausch & Lomb برای توسعه عینک های خلبانی مخصوص همکاری کرد. به این ترتیب بود که عینک های خلبانی متولد شدند.

از خلبان ها تا عموم مردم

در اواخر دهه 1930، اولین سازنده عینک های خلبانی توسط Bausch & Lomb , وعده "حفاظت علمی واقعی در برابر تابش خیره کننده" را داد.

آنها یک فریم پلاستیکی به شکل خلبانی با لنزهای بزرگ و قطره ای شکل داشتند که در امتداد خط گونه قرار داشتند و به طور موثر دو تا سه برابر اندازه حدقه چشم را می پوشاندند. لنزهای سبز به گونه ای طراحی شده بودند که نور را بدون مخفی کردن دید خلبانان مسدود کنند.

به دلیل این توانایی در مسدود کردن پرتوهای خورشید، آنها را"ری بن"نامیدند و یک سال بعد با یک فریم فلزی تحت عنوان عینک آفتابی خلبانی ری بن دوباره به بازار عرضه شدند.

این مدل عینک ها اگرچه برای خلبانان ساخته شده بودند، اما وقتی در ابتدا در سال 1937 به عموم مردم عرضه شدند، به اسم عینک خلبانی شناخته نمی شدند. در عوض، آنها برای استفاده در فعالیت های فضای بیرون از جمله ماهیگیری، شکار و گلف محبوب شدند، که این امر منجر به معرفی مدل های جدید از جمله عینک تیراندازی خلبانی شد.

در سال 1938، مدل تیراندازی ری بن هم در لنز سبز و هم با لنز کالیکروم زرد کم رنگ طراحی شد تا جزئیات را واضح کند و بخارگرفتگی را به حداقل برساند. لنز زرد، نور آبی را فیلتر می کند که آن را برای شرایط مه آلود ایده آل می کند.

در همین حال، عینک ری بن سری Outdoorsman در سال بعد یعنی در سال 1939 به بازار عرضه شد.سری Outdoorsman علاقه مندان به تیراندازی را هدف گذاری کرد و به گونه ای طراحی شده بود که دستان فرد شکارچی آزاد باشند (دارای یک دایره میانی در قسمت پل بود).

نماد جنگ جهانی دوم

در طول جنگ جهانی دوم، عینک های آفتابی خلبانی به یک ابزار استاندارد خلبانان، مکانیک ها و پرسنل نیروی هوایی ارتش ایالات متحده تبدیل شدند. تداوم تحقیق و توسعه منجر به نوآوری هایی مانند لنز آینه ای گرادیان شد. یک پوشش تیره خاص در قسمت بالایی لنز، محافظت در برابر نور خورشید را افزایش میداد و یک لنز پایینی بدون پوشش، دید واضحی از پنل های ابزار هواپیما به خلبانان می‌داد.

در اوج جنگ جهانی دوم، پس از اینکه ژنرال مشهور داگلاس مک آرتور در ساحل فیلیپین فرود آمده بود، با عینک آفتابی خلبانی عکس گرفت، عینک آفتابی خلبانی به نماد متمایز استایل نظامی تبدیل شد. این عکس در روزنامه های سراسر ایالات متحده چاپ شد و به یک تصویر تعریف کننده ی جنگ جهانی دوم تبدیل شد.

اندکی بعد، استایل خلبانی در بین غیرنظامیان نیز محبوبیت یافت. چندین دهه بعد، در سال 1987، برند Bausch & Lomb خط کاملی از عینک های آفتابی خلبانی را برای ادای احترام به ژنرال مک آرتور راه اندازی کرد.

از کارکرد تا مد

با افزایش تاثیر نظامی بر مد روزمره از اواخر دهه 1940 به بعد، جذابیت عینک آفتابی خلبانی شتاب بیشتری گرفت. این امر تا دهه 1950 ادامه یافت، که تا حد زیادی مرهون ستارگانی مانند مارلون براندو بود که از عینک آفتابی خلبانی در فیلم «وحشی ها» در سال 1958 به عنوان یک مد جذاب بی چون و چرا استفاده نمود.

عینک های آفتابی خلبانی در فرایند گذار از کارکرد به مد، به سرعت از عینک نظامی به مظهر جذابیت تبدیل شدند.

برند ری بن شروع به تبلیغ عینک آفتابی خلبانی خود به عنوان توازنی عالی بین استایل (مد) و کاربری کرد. آنها برای همگام شدن با تقاضای مصرف کنندگان، به به روز رسانی مدل نظامی کلاسیک با نسخه های جدید مانند Ray-Ban Caravan 1957 (نسخه مربعی تر از فریم کلاسیک) ادامه دادند. مدل Cravan بعداً توسط رابرت دنیرو در فیلم "راننده تاکسی" در سال 1976 استفاده شد.

در سال 1958، یک خط ویژه زنان شامل فریم هایی در رنگ های مختلف با ریزه کاریهای تزئینی نظیر بدلیجات، معرفی شد. پس از آن بود که ارتقای عینک آفتابی خلبانی از یک عینک صرفا کارکردی به یک اکسسوری حقیقتا آرمانی آغاز شد.

استایل سلبریتی ها

ترقی عینک های آفتابی خلبانی در دهه‌های 1960 و 1970 ادامه یافت، زیرا ستاره‌های سینما و نوازندگان اغلب آنها را می‌پوشیدند. ایگی پاپ، ستاره راک، عینک خلبانی شفاف به چشم داشت و الویس پریسلی از عینک های آفتابی خلبانی با فریم طلایی تزئین شده استفاده می کرد. دیوید بووی لنزهای تیره باحال را ترجیح می داد.

پائول و لیندا مک‌کارتنی در یک پرتره خانوادگی با بچه‌هایشان، عینک های آفتابی مشابهی به چشم زدند. فردی مرکوری، خواننده گروه کوئین، در حالی که جلیقه‌ای سفید به تن داشت و با خونسردی به بالای شانه‌اش نگاه می‌کرد و لنزهای تیره عینک های خلبانی اش نور خورشید را منعکس می‌کردند، مورد عکاسی قرار گرفت.

عینک های آفتابی خلبانی همه جا پیدا می شدند و نماد افرادی که آنها را به چشم می زدند، شدند.

در دهه 1970، پس از آنکه این استایل مردانه به عنوان یک سبک مد جسورانه در موجی از نمادهای زنانه به کار گرفته شد، عینک های آفتابی خلبانی (هم عینک های آفتابی و هم عینک های شفاف) در بین زنان محبوب شدند.

گلوریا استاینم، فعال فمینیست، هنگام سخنرانی در تجمعات از عینک آفتابی خلبانی با لنز آبی استفاده می‌کرد و استیوی نیکس از گروه موسیقی راک فلیت‌وود مک، عینک های آفتابی خلبانی اش را با لباس مشکی رنگش ست کرد. شارلوت رمپلینگ، مدل و بازیگر دهه شصت، دسته های عینک های آفتابی خلبانی خود را روی موهایش قرار می داد. دبی هری، خواننده گروه موسیقی Blondie، به عینک های خلبانی آینه ای علاقه داشت.

عینک خلبانی شفاف

در حالی که فریم های مدل خلبانی معمولاً به عینک های آفتابی مرتبط هستند، اما در چند سال گذشته شاهد تجدید حیات عینک های خلبانی شفاف و عینک های طبی خلبانی بوده ایم. با ظهور استایل های geek و hipster، ترقی عینک های خلبانی ملهم از استایل های قدیمی، توقف ناپذیر بوده است. فریم های بزرگ با طوقه سیمی به طور فزاینده ای تبدیل به یک سبک مد واقعی شده اند.

افراد مشهوری از جمله کندال جنر، بلا حدید و فردریکه سوفی این ترند را در پاییز 2017 شعله ور ساختند. هر جا که این سلیقه سازها می روند، توده های مردم نیز به دنبالشان حرکت می کنند.

البته، این امر بدان دلیل است که این رواج دهنده های مد می دانند دقیقا چه کاری دارند انجام می دهند. قدرت جذابیت یک فریم شفاف با طوقه طلایی، به طرز ظریفی استخوان گونه ها را برجسته می کند. لنزهای بزرگ به راحتی هرگونه نشانه ای از پف دور چشم را به حداقل می رساند.

عینک های آفتابی خلبانی، از نظر جنسیت خنثی هستند. اکثر مدل ها هم برای آقایان و هم برای خانم ها مناسب هستند.